غروب غریبت، در لا به‏ لای دقیه‏ های خاکی بقیع قد می‏کشد. مدبنه،
با التهاب به مدار پرواز کبوتران دست می‏برد تا مردم،
آیه‏ های زخمی نشناختنت را به دوش بکشند و عذر نیاورند.

زمین، آبستن اشک می‏شود.
خورشید، قد خم می‏کند و دست‏ های ملتمس عرشیان،
همگام با فرشیان، شعر بی‏ قراری را در آغوش می‏کشند.

داغ در گلوی شیعیان منتشر می‏شود
تا بلوغ ابری بقیع را نظاره کنند.
نبض تاریخ به هم خورده است

نبض تاریخ، به هم خورده است.
دشمنان، با زهرشان، قلب تو را نشانه رفته ‏اند
تا حوصله خدا را سر ببرند.

با این بدبختی عمیقی که فراهم کرده ‏اند،
نه تنها به ساحت سبزت راه نیافته ‏اند،
که آتش جهنم خودشان را شعله ‏ورتر ساخته‏ اند.

اینان، سپاهیان شیطانند که از دهلیزهای
پرپیچ و خم جهالت و نکبت سردرآورده ‏اند.

اینان می‏خواهند آینه امامت را بشکنند؛
ولی دیری نخواهد پایید که مذلت و سرافکندگی خویش را
در قامت «وجوه یومئذ خاشعة» تجربه خواهند کرد.

خورشید از چشمان تو تقلید می‏کند
هنوز هم دنیا، از شکوه جاری تو وام می‏گیرد.

هنوز هم خورشید، از چشمان تو تقلید می‏کند.
دانشگاه، به نام تو زنده است؛

حوزه از زلال دانش تو آب می‏خورد
و عطش دانش ‏اندوزی راهیان عشق،
با کلام تو سیراب می‏شود.


ویژه نامه سالروز تخریب حرم مطهر ائمه بقیع در سایت آیه های انتظار